Perez Jong Loy (Para­mari­bo 1954 – Ams­ter­dam 2019) was een bevlo­gen mens in de stri­jd tegen sociale en raciale ongelijkheid. Jong Loy ken­merk­te zich door zijn maatschap­pelijke betrokken­heid. Zo maak­te hij in de zeventiger jaren deel uit van de organ­isatie van het Kwaku Fes­ti­val en trok hij toen al ten stri­jde tegen racisme en dis­crim­i­natie. De Bijlmer was een plek waar hij zich ook hard maak­te voor erken­ning van het slav­erni­jverleden en de door­w­erk­ing ervan in het heden. Jong Loy was met zijn Verenig­ing Opo Kon­dre­man (Sta op mede­be­won­ers) de dri­jvende kracht achter veel activiteit­en die zich richt­ten op de zicht­baarheid van het slav­erni­jverleden in Ned­er­land, maar miss­chien wel zijn bek­end­ste actie is die met zijn 1873-but­ton. Hier­mee wilde hij aan­dacht voor het wrange feit dat weliswaar in de koloniën de slav­ernij in 1863 werd afgeschaft, maar dat de tot slaaf-gemaak­ten nog tien jaar ver­plicht op de plan­tages moesten werken. 

Jong Loy’s activiteit­en zijn inmid­dels jaar­lijkse tra­di­ties, zijn ontwer­pen iconisch en zijn gedachte­goed lijkt actuel­er dan ooit. Met deze inter­ven­tie delen we daarom in objecten en quotes zijn ver­haal door de ogen van mensen die dicht bij hem ston­den. Welke beteke­nis heeft zijn gedacht­en­goed voor hen? En, wat willen zij daar­van doorgeven aan de vol­gende generaties?